“… Öncelikle bir tecrübeden kalan teorik miras ve bu yazı niçin yazıldı? Bunun cevabı: somut olarak var olan Anadolu’nun farklı illerinde ki genç komünist okurlar adına bir tarihi değeri yani DEVRİMCİ HALKIN BİRLİĞİ’ni gelecek olan genç devrimci-komünist kuşaklara aktarmak adına ve yüzlerimizi 21. yüzyılın bu can alıcı emperyalist döneminde ezilen Kürt ve Türk halklarının yanında olmak ve bu saldırganlığa karşı durmak için, yüzlerimizi M-L ve İbrahim KAYPAKKAYA yoldaşın güzergâhına dönme çağrısına ve kendisini komünist hareketin bir geleneği, bir unsuru olarak görenlere; gelecek günlerin İnşa’sı için birlikte yürümeye, yoldaşça bir davet ve çağrı niteliğindedir…”

Diyalektiğin kanunu var dünyada, dağın, taşın, ateşin, suyun, toprağın ve anamızın ak sütünün. Munzur’dan akan suyun Peri Suyu’u balıklarının bulutları sardığı gibi Düzgün Baba’nın hatırlı ve dik eteklerinde ezilenlerin çağrısı niteliğindendir bu. Meşelerin yeniden yeşerdiği yere, sulardaki balıklarla konuşmak: göçerken kalanların acısını sürgünde anlamak gibi, nasıl ki güneşin suya değdiği yerde, yerle gök arasında oturan Jel Baba’nın eteklerinde Semah tutmaksa hep bir arada ve görüp yaşadıklarınızı kendimize saklamak için değil, çocuklarınız olursa anlatmak için uzağı yakın etme çağrısıdır bu.

Yaratmak için susuzluğunu gidermek, çatlamış toprağı elimizde avucumuzda ne varsa çıkarıp verecek kadar pervasızca düşler içinde sırf hayat bulsun diye nice yitirilen yoldaşlarımız bizimle, bizimle ağıt yakan analar. Bir ölümün arifesinde gülümserken yoldaşlarının resimleri başucunda gülümsüyor hala son soluk alışında, işte bunlarla güzel onların can gülüşünde yaşatmak anı… Tabutlarımız oldu… Tabutlar taşınıyor halen kızıl bayraklı, omuzlayanlar taşıyor özgürce soluk alanları tabutlarında. Vurulmak istenirken yazılarımız susturulamaz dedik, bir ayaklanışıydı yorgun düşenlerin bu. Güneşin Mezopotamya’yı ısıttığı gibi ısıtacağız özgürlüğü devrime uzanan bu yolda, güneş gibi ısıtacağız tıpkı dünyayı ısıtan güneş gibi. Biliyoruz uzun soluklu olacak bu koşumuz, sembollerimiz, programımız, kendi adımız gibi uzun soluklu. Yaratmak için büyük ereği, yaratmak için yeni devrim nüvelerini… Tıpkı 17 Ekim gibi uzun soluklu olacak bu koşu. Kimi zaman yalpalanmalar, kasırgalar ya da fiziksel olarak aramızdan geçici kaybolmalar. Ama gelecek yerine yenisi…
Bizlerin, ezilenlerin derdi sömürü ve baskı, emperyalistler tarafından kazılmış mezarlarda Ölüm Oruçları’nda sessiz sedasız oturmayı reddedenlerin çağrısıdır… Kolektif bir bilinçle üretmek isteyenlerin ortak sesi olmak için, üretilen emeğe ürün katmak adına bir yoldaşlık çağrısı.
17 Ekim Devrimi’nde proletaryanın öncüsü olan Lenin ve Stalin yoldaşların Marksist-Leninist güzergâhında yürümenin o devrimi içte taşıyan bu yapının ve geleneğimiz olan Mustafa Suphi ve on dört yoldaşının, İbrahim Kaypakka’ya yoldaşın kurucusu olduğu TKP/ML Hareketi’nin devamcısı ve savunucusu olan ve bir dergiye konulan bir adın; sıradan bir sözcüğün gerisinde, belki de artık hatırlanmayan bir tarih durur ve bu tarihin yapıcısı onurlu isimlerin bakışlarını üzerinizde hissedersiniz, işte o tarihtir Devrimci Halkın Birliği! Yukarıda da vurgu yaptığımız gibi, her Marksist ve Leninist’in bizlerin ve her dergi okurunun üzerine düşen sorumluluğumuzla, yaptığımız işlere onların gözleriyle bakmak düşer. Bu yüzden bu dergiye sözü edilen yoldaşlarımızın dikkatle baktıklarını düşünüyoruz.
Devrimci Halkın Birliği’ni savunmanın, kitlelere taşımanın bilinciyle, her günün dünden daha da önemli olduğunu unutmayalım… Söylenen her cümlenin her söz’ün öncelikle bu yazıyı yazarken bizleri de kapsadığını da hatırlatarak, ama dolayısıyla da her dergi okurunun üzerine büyük görevler düştüğünü de unutmamak ve hatırlatmak gerekiyor. Çünkü söylendiği gibi: Bugün dünden de önemli! Çünkü bizler kendi sembollerimiz, programımızla, kendi adımızla var olmak zorundayız diyoruz.
Sesimize destek, sesimize ses verin!
DHB OKURLARI