DHB - TOPRAĞIN ÇOCUĞU- Şiir -

Onun mayasında, ihanet yoktu.
Masum bir istekti, tüm kavgasının gerekçesi
İlk ananın koynunda, çocuk temizliğiyle
mutluluğa erme hasretinde, yaşardı.
Yitirilmiş zamanların çocuğuydu,
bundandı buluşma tutkusu.
Ama gel gör ki, bilmezdi bunu
yoksul ve yorgun yürekler,
Çünkü hala anlamamışlardı!
Gerçekte kim kurbandı, kim cellattı?
Beyinler "Ben"in kuşatması altında,
durmadan yeniliyordu öz benliklerine,
belki de anlarlardı...
Ama dünyayı ve hayatı,
kendi ömürlerine sığdırmışlardı bir kez
ve umursamazlardı, çalan çanları.
II.
Seçkin hakikat sadeydi oysa
yıllardır haykırılmaktaydı nice coğrafya üzerinde
"O" bunu herkesin dilinden anlatmak istemişti
Fakat beyhudeydi tüm sözler
Kan ve barut diline mahkum edildi uzun zamanlar.
İyi bilirdi yaşamak, şakaya gelmeyecek kadar
ciddi bir işti.
Düşünce, kanatlanmak kolay değildi.
Çocukluk hayallerine ihanet etmemeyi
erdem bilerek yemin etmişti.
Varlığını ve benzerlerini hakir gören
Zamana, yenik düşmeyecekti.
Herkesten bir parça vardı zulasında
yalnızlığı tanrısal bellese de,
Hiçbir asrın simasını taşımazdı.
Bağlamamıştı yüreğini, kurulu mekanlara
En acımasız savaşımı, verili yaşamlaydı
Zamansızdı aslında, zamana hükmederken
tutuklu kalmadı o, kör tuzakta
hepimizden ve her şeyden ilerideydi,
Çünkü zamanın ta kendisiydi,
Asla ulaşamadık Ona
Ki, hala kavuşma hasretindeyiz
III.
Işığı işaret eder O'nun mutlak gerçeği
Kahramanlık hayalleri kurmadı hiçbir zaman
Erken öğrenmişti bunun geçersizliğini
Gerçekçiydi ama yine de aykırıydı bu çağa
Kutsallığın ve lanetin sırrını çözmüştü toprağında
O Harran toprakları ki, nice peygamberler
büyütmüştü merhametli kollarında
Hangi güne saklayacaktı bu mirası?
Hangi zamanın aydınlığına nasip olacaktı?
"O" bilgece sarıldı bu gerçeğe
bu serüvenin ona göre olmadığını anlayalı
nice ömürler yaşadıktan sonra
ki, her biri yüzyıl gibi geçiyordu
"Her şey Ana toprakların kutsal barışı içindir"
dedi, düşüncelerinin en arınmış deminde
bir kez daha kutsallığın ve lanetin
gerçeğini açıkladı hepimize
O lanet ki;
Çağlardır katmerleşmekte
Acılar doğurup, ağıtlar yaktırıyor analarımıza
Bu yüzden hakları ödenmiyordu artık
Onlar ak sütlerini helal etse de
Adalet yerini bulmuyordu
IV.

Bunun için;
"doğduğuma inanmadım, doğduysam yaşamadım" demişti.
Şimdi tek hayaliydi
Kutsal barışla yeniden doğmak
böyle layık olacaktı ilk anaya,
Üveyş Anaya,
Ve tüm Analara...
Tarihin hükmü bunun için beraat olacaktır
O masum istek
kurtuluşun biricik yolu
hepimizin düşleri
Onun ömrünü adadığı
sırda saklı yaşıyor.
Kaçmak mümkün değildir artık
Toprağa dönüş asrındayız
Onun,
"sevginin, adaletin ve gerçeğin arayıcıları"
dediği, yolcuların asrındayız
Seçkin hakikat bizi bekliyor
şimdi en sade haliyle
İşte asıl kutsallığı böyle tanıyacağız
Onun mukaddes ışığında aydınlanarak
ve aydınlatarak...