Tarih yaprakları 2 Temmuz 1993’ü gösterdiğinde Sivas Madımak Oteli’inde 35 aydın sanatçı yakılarak hünharca katlediliyordu. Ülkenin dört bir yanından 1 Temmuz da Pir Sultan Apdal’ı anmak amacıyla düzenlenen etkinliklere için Sivas’a gelen Alevi, devrimci, demokratlar, birkez daha Pir sultan Apdal’ın nezdinden demokrasi ve özgürlük istemleirni dillendrieceklerdi. Neki olmadı. Daha önceden erzincandan,Maraş’tan, Çorum’dan tezgahlanan Alevi-Sunni çatışması birkez daha Sivasda sistem eliyle korunup kollanan, şeriatçı faşistlerce on beş gün önceden açıktan bildiriler dağıtıp, halkı Aleviler ve devrimci-demokratlara kaşı karşı kışkırtan çağrılar yaparak katliam uygulamaya kondu.
2 Temmuz günü Cuma namazından çıkan şeriatçı faşistler, etkinliğin yapıldığı kültür merkezine sloganlarla yürüdüler. İçinde Aziz Nesin, Asım Bezirci gibi demokrat-ilerici aydınların da bulunduğu Madımak oteline saldırarak, oteli ateşe verdiler. Sekiz saat boyunca yangın yerinde yardım bekleyen aydınlar şeriatçı faşistlerce jandarma ve polisin denetiminde diri diri yakıldılar.
Zamanın RP’li şeriatçı Sivas Belediye Başkanı “gazanız mübarek olsun” sözleriyle katliamcıları kutladı. Dönemin cumhurbaşkanı Süleyman Demirel de, “güvenlik güçleriyle halkı karşı karşıya getirmeyin” talimatı vererek, faşist güruha müdahaleyi önlemişti. Başbakan Tansu Çiller ise “oteli saran vatandaşlarımıza bir şey olmamıştır” yalanıyla, İnönü seyirci kalan tutumuyla toplumu oyalamış, katliamcılara destek verip yataklık yapmışlardır.
Burjuva medya, Aziz Nesin’nin bir konuşmasının olayları kışkırttığı edebiyatını yaparak katliamı meşru göstermişti.

Emekçiler ise ülkenin dört bir yanında şeritçı faşist Sivas katliamına karşı sokağa dökülmüş, günler boyunca protesto gösterileri ve hesap sorma çabası sürmüştü.
Neki, her zaman olduğu gibi yine asıl suçlular meydanda dururken katliamdan arta kalan az sayıda ayak takımı yıllarca yargılandı, katliamcıların avukatlığını bir dönemler adalet bakanlığı yapmış şeriatçı Şevket Kazan yaptı ve göstermelik cezalarla Sivas katliamı unuturulmaya çalışıldı. Ve pişmanlık yasasıyla birlikte katliamcıların ayak takımıda cezaevinden çıktılar. Devlet Sivas katliamında bir kez daha Alevi ve devrimci-demokratların kırımına seyirci kalarak suç ortaklığı yapmıştı. Bugünde bu aynı faşist kafatasçı katliamcı zihniyet devam ediyor. Trabzonda, Bozhüyükte, Sakaryada, İzmirde yaşanan linç olayları ve Kürt emekçilerine, devrimci ve demokratlara karşı uygulanan faşist baskı, terör ve sivil faşistlerin önünün açılması Sivas katliamı zihniyetinin sürdüğünü gösteriyor. Bir daha faşist katliamlarının yaşanmaması için, örgütlenip mücadeleye katılmamı ve yapılanalrı unutmamaız gerekiyor.
İnsanlığın aydınlık geleceğini yakan bu şeriatçı faşist Sivas katliamını 14. Yıldönümünde bir kez daha lanetlerken Sivas şehitlerini saygıyla anıyor ve hiç hiç bir katlimanın yanıtsız kalmayacağını haykırıyoruz.

Sivas katliamını Unutmadık,Unutturmayacağız!

Faşizme Ölüm Halka özgürlük!