Devrim, bu davaya başkoyan herkesin gönlünde yatan aslandır. Ancak, devrimin başarılması zor ve zahmetli bir görevdir. Devrime giden yollar, büyük özverilerle, bedeller ödenerek döşenir. İşte, bu zorun başarılmasında en büyük görev kuşku yok ki çizgiye göre yetişmiş kadrolara düşüyor. Örgüt profesyonelinin görevi, yapılamaz denileni yapmak, başarıya götüren yolları döşemek, yoktan var eden dahası sıradaşı insan olmak zorundadırtir.
Peki kimdir, devrimi örgütlemede başat rol oynayan profesyonel devrimci ? Şöyle bir tanım genel çerçeveyi çizebilir: Örgüt profesyonelliği, kendisini eğitmiş, devrimci savaşın özel sanatlarını öğrenmiş, yaşamının tümünü devrime ve örgüte adamış profesyonel devrimciliktir. Örgüt profesyoneli, her şeyden önce profesyonel devrimcidir. O, ömrünü örgütüne adamıştır. Yaşamını örgüt ekseni çerçevesinde örgütler. Örgütün çıkarlarını tüm öteki çıkarların üzerinde tutar. Düşüncesi, benliği örgütü ile yoğrulmuştur. Devrimcilik onun için gelip geçici bir heves-macera değil, yaşam biçimidir. Devrimciliğin erdemleri olan adanmışlık, disiplin, özveri, çalışkanlık, üretkenlik, sevgi, saygı, dürüstlük onun özellikleridir.
Profesyonel devrimci üretkendir, üretken insandir. Üretimini örgütü ve davası için yapar. Örgütü için üretim yaparken kendi yaşamını da üretir. Yaşamını üretmesi örgüt içinde olur. Aldığının karşılığını örgüt için üretim yaparak fazlasıyla verir. Profesyonel devrimci aldığı-verdiği dengesinde, tüm yaşamı boyunca hep artıda olmak zorundadır. Ortalama insandan farklı olmak zorundadır. O, sınıfın öncüleri arasında en ön saftaki savasçıdır. İnsan olmaktan kaynaklanan sorunlarını en kısa zamanda çözme yeteneğini göstermeli, sorunlarını çalışmalarına yansıtmamalıdır. Çözemiyorsa, sorunlarının etkisi altında çalışmaları verimsizleşiyorsa, bu göreve layık değildir. Sırada bekleyen başka bir yoldaşı ile yer değiştirmesi gerekir.
Profesyonel devrimcinin yukarıda söylenen özelliklerine, enerjik olmayı da eklemek gerekir. Örgüt profesyoneli devrimci görevleri büyük-küçük demeden koşan insandır. Tembellik ve profesyonellik taban tabana zıt şeylerdir. Yanında, altında çalışan yoldaşların insiyatifini kırmamaya özen göstererek, gecesini gündüzüne katan enerjik bir çalışma yürütmesi gerekir. Onun gecesi gündüzü yoktur. O, hep inandığı davası için çalışmak, üretmek, yeniden üretmek, yeniden çalışmak zorundadır. Bir görevden süratle ötekine geçebilmelidir.
Bürokratiklesen bir kafa ile profesyonelllik çelişen şeylerdir. Masa başında oturup düşünmek yanlış değildir. Burada altı çizilmeye çalışılan nokta, ter akıtmadan, emek konmadan düzgün verim alınamayacağıdır. O, her durumda örgütünün önünde yürümek, yoldaşlarına her an yeniden örnek olmak zorundadır. Bir başka önemli noktaya daha dikkat çekmek gerekir. Planlı-programlı çalışma, parti profesyonelliğinin ayrılmaz parçasıdır. Başı sonu belli olmayan işler bu anlayışla çelişir. İşler onu değil, o işleri yönlendirmelidir. Yapılması gereken, görevler arasinda örgütün önünü açacak ana halkayı doğru seçmektir. Ana halkayı yakalamak, başarılı çalışmanın da yolunu döşer. Profesyonel hedefli çalışır. Hedeflerini belirler, işlerini bu belirlediği hedeflerle uyumlu hale getirir. Sorumlu olduğu alana ilişkin çalışmalari denetler. Gözü hem yeni örgüt kurmada, hem de kurduklarını saglamlaştirmada, örgütü büyütmede, geliştirmededir.
Devrim, bu davaya baş koyan herkesin gönlünde yatan aslandır. Devrim başarılması zor bir görevdir. Devrime giden yollar büyük özverilerle, bedeller ödenerek döşenir. İşte, zorun başarılmasında en büyük görevler bu kadrolara düşer. Profesyonelin görevi, yapılamaz deneni yapmak, başarıya götüren yolları açmaktır. Bu çalışmalarda moralsizlik onun en büyük düşmanıdır. O sevmesini bilen, sevilen, sınıfına saygı duyan, saygı duyulan bir savasçıdır. Başarılardan baş dönmesine, yenilgilerden moralsizliğe kapılmayan bir karaktere, o kadar da engin bir yüreğe sahip olmak zorundadır.
Marksizmin-Leninizmin devrimci savaş çizgisi onun bütün yasamında izlemesi gereken yoldur. Örgütün programı, tüzüğü, bağlayıcı kararları zaten bu çizgi ile yoğrulmuştur. Komünist Örgütün savaş çizgisinin, geleneklerinin yeni nesillere taşınmasi görevi onun omuzlarındadır. O, düşmanın her türlü saldırısına karşı diz çökmeyen, boyun egmeyen, son neferine kadar çarpısacak olan yüce Komünist partisinin onurlu bir temsilcisi olmak zorundadir.
Örgüt profesyoneli teorik olarak kendini geliştirip, yenilemek zorundadir. Kendisini sürekli yenilemeli, yeni açilimlar getirmelidir. İdeolojik olarak kendisini geliştirip yenilemeyen, örgütün programatik görüşlerini, taktiklerini derinlemesine özümsemeyen, profesyonel devrimci olamaz. Bilimin yanında, gelişen teknolojiyi de izleyip, örgüt çalişmasi ile denk düşenleri uygulamak zorundadir.
Örgüt profesyoneli, partisine yeni kan taşıyıcıdır aynı zamanda. Yeni üye kazanabilmeli, kazandıklarından ya da varolan üyelerden önü açılması gerekenlerin önünü açabilmeli, yarının kadrolarının parti hattında yetişmesini sağlamalıdır. Kadro kazanmak ve yetiştirmek onun ana görevlerindendir. Şimdi biraz da kendi geçmiş pratiğimize bakarak bazı yanlış anlayışlara ve uygulamalara değinelim. Bunlardan, gelecek çalışmalarımıza yönelik dersler çıkaralım.
Bir insan doğruluğuna inandığı için bilinçli seçimle komünizmi benimsiyorsa, onun yapması gereken, durmak bilmeden kafasını bilgiyle doldurmaktır. Kafasının içini komünizmin bilimsel fikirleri ile doldurduğu oranda, o fikirleri yaşama geçirmek için artik bilinçli bir seçimle görevlerini yerine getirecektir. Bilimsel bilgi ile kendisini sürekli yenilemeyen komünistin komünistliğinin nereye kadar gideceği belli olmaz. İşte parti profesyonelliği, bu özelliği yakalayabilmekle de denk düşer. Bir kez profesyonel oldun mu, ömür boyu sürecek diye birşey yoktur. Görevi düzgün yürütebilmek için, yolu düzgün sürmek gerekir. Bakiniz bir küçük örnek verelim:
Bir alandan sorumlu bir yoldaşın çalışmalara profesyonelce katılması gerekiyor. Etrafına olanak yaratacak bir yığın ilişki olmasına karşın. Ne bu ilişkilerin olanaklarını kullanmayı düşünüyor nede bu yönüyle çözüm üretiyor. Herşeyi üstte bekliyor.Yani örgütün merkezinin bu yoldaşa olanak yaratması ve hazır yemeği önüne sürmesi bekleniyor. Aylar ve yıllar geçiyor ama bu yoldaş olanak bolluğu içinde olanaksızlık yaşıyor. Yani profesyonel devrimci özellikleri taşıyan yoldaş mücadelenin gereksinimlerini karşılayarak kendisini profesyonel devrimci çalışmaya katmak için olanak yaratmada sorunlu ve hep aynı şeyleri tekrarlayarak bir yerde yapılması gereken işlerinde içeriğini boşaltarak inandırıcılığını kaybediyor. Yine bir başka alanda çalışmaları geliştirmek için örgüt her türlü olanak yaratıyor ve yoldaşın önüne koyuyor ama bu yoldaş bu olanakları kullanma başarısı gösterererek devrimci çalışmaları ileriye taşımadan istenen başarıyı elde edemediği gibi var olan ilişki ve bağlarıda zaafa uğratıyor. Devrimciliği adeta geçim aracı olarak gören zihniyet süreç içinde ihtiyaçlarım karşılanırsa iş yaparım demeye başlıyor ve böylece kendisini dayatıyor. İşin ilginç olanı by arkadaşın çalışmalar gözden geçirildiğinde, aldığını hak eder bir çalışma yürütmediği iyice açığa çıkıyor. Tabii bu durumda örgüt müdahale edip profesyonelliğini durduruyor. Yoldaşa iş bulup çalışması, örgüt görevlerini de ayrıca sürdürmesi söyleniyor. Yoldaş, bu duruma büyük tepki duyuyor ve kendisine “haksızlık” yapıldığını söyleyerek , az da olsa el verdiği işlerden tümüyle elini çekerek, kısa bir süre sonra da mücadelenin dışına düşüyor.
Düşünelebilir mi, bir yoldaşa, “işe gir, yaşamını sürdürecek geliri sağla, örgüt çalışmanı o temelde yürüt” diyorsun, karşılığında “peki yoldaşlar” diyeceği yerde, “haksızlığa uğradım” deyip örgütü bırakıyor! Düşünebiliyor musunuz, profesyonelliği, günün "24 saati örgütüdür" diye anlamak yerine, bir tür rütbe çekmek olarak anlayacak, ve iş yapmamanin örtüsü olarak kullanacak. Üstelik bir de, nöbeti devret dediğinde, ya profesyonellik, ya örgütsüzlük diye dayatacak. Birakın profesyonellik anlayışını, bu nasıl komünistlik? Demek ki, daha baştan böyle kişilerin örgüt profesyonelliğine önerilmemesi gerekiyordu. Önerildi, çünkü öneren mantiğin da porfesyonelliğe bakışı eksikti, yada yanlıştı.
Bu olumsuz örneklerin yanında, elbette komünist harekette yaşanmış ve örnek alınacak çok güzel örnekler de vardır. Bunları burada aktarmak yerine, dünya komünist hareketinin güzel örneklerinden birisini aktarmak istiyoruz: En çok burjuvazi ve yandaşlarınca saldırya uğrayan Leninin iz sürücüsü Stalin yoldaş, başkalarından istediğini misliyle kendisine uygulayan, cefakar ve gerçek bir parti işçisiydi. Stalin, devrim öncesinde örgütsel çalışmalarının büyük bölümünü illegal yaşayarak yapmıştır. Stalin, illegalde geçirdiği yaşamında çok iyi örgütçülük örnekleri vermiştir. Çarın gizli polisi onu ülkenin dört bucağında ararken, o Kafkaslarda örgütlenme çalışması yapıyordu. O dönemlerde Bolşevik partisinin olanakları sınırlıydı. Stalin’i profesyonel yapamıyordu. Stalin de, elinde o meşhur sandığı, sandığının bir gözünde bir kaç parça giysi, diğer gözlerde teksir kağıtları ve baskı aletleri, bildiriler başıyor, dağıtıyor, çalışmasını sürdürüyordu. Partisi ona olanak sağlayamamış. O, örgütlendiği çevre içinde yarattığı olanaklarla kendini profesyonel yapıyor ve örgütlenme çalışmalarını tam gün sürdürüyor.İşte örnek davranış. Olanak yok ise, mutlaka profeyonel olması gereken birisi, kendi yürüttüğü çalışma içinden olanak yaratıp çalışmalarını yürütüyor.
Örgütümüzün deneyimi içinde profesyonellik konusunda olumlu örneklerin yanında , yanlış örnekler de olmuştur. Yanlış eğilim gelişmeye başladığında, zamanında bıçak vurulmazsa, yanlışın büyümesi tehlikesiyle karşı karşıya kalırız. Örgütümüz bugün bu konudaki yanlış eğilime karşı çıkıp mücadele ederek, yanlışın yerine doğrunun yerleştirilmesi için uğraş vermektedir. Bu konudaki anlayışımız, uygulamalarımız gün geçtikçe gelişecek, derinleşecek, sınıfın savaş kaynağını önlerde taşıyacak profesyonellerin daha fazla göreve gelmesi de sağlanarak, profesyonel devrimciliğin gerekleir yerine getirilecektir.
