"Berlin'de düzen hüküm sürüyor!"
Sizi budala zaptiyeler
Kum üzerine kurulu “düzeniniz”
Devrim daha yarın olmadan,
Zincir şakırtısı içinde yeniden doğacaktır!
Ve sizleri dehşet içinde bırakıp, trampet sesleri
arasında şunu bildirecektir:
“Vardım, Varım, Varolacağım”
Sıkı durun. Kaçmadık. Yenilmedik..
Çünkü Spartaküs ateş ve ruh demektir,
yürek ve can demektir.
Proleter devrimin iradesi ve eylemi demektir.
Çünkü Spartaküs zafer özlemini,
sınıf bilinçli proletaryanın mücadele azmini temsil etmektedir.
Bunlar elde edildiği zaman biz ister yaşayalım ister yaşamayalım
Programımız yaşayacaktır
ve kurtulan halkların dünyasına egemen olacaktır;
herşeye rağmen.”

28 Ekim1918’de Berlin’de ilk işçi konseylerinin kurulması ile başlayan devrimci dönem 9-10 Kasımda İkinci Wilhelm’i tahtından indirmiş, Weimar Cumhuriyetinin kurulmasına yol açmıştı. Ancak devrim daha ileri gidememiş ve egemen sınıfların yükselttiği muazzam karşı-devrimci dalga ile yenilmişti. Dünyadaki bütün komünistlerin büyük bir umutla zaferini bekledikleri Alman Devriminin yenilgisi, dünya devriminin daha hızlı ileriye yürüyüşüne büyük bir darbe olmuştu. 10 Kasımda Cumhuriyet ilan edilmişti ama hala eski devlet aygıtı tüm kurumları ile ayaktaydı. Eski devlet aygıtı yıkılmadığı sürece, karşı-devrimci güçlerin bundan destek bulup harekete geçeceği açıktı.

 Nitekim fazla zaman geçmeden devrimin ülke geneline yayılmasından öcü gibi korkan  burjuvazi truva atı Sosyal-Demokrat Partisi(SPD)ni  harekete geçirerek devrimi içten çekertmek için her yolu denedi.Ayaklanmanın   başında yürüyen partilerin yalpalamaları ve burjuvazinin yalanlarına aldanmaları nedeniyle,devrimin  bir  Sovyet Cumhuriyetleri  şiarıyla ileriye taşınması sağlanamadı.Yalnızca  Kasım devrimini sproletaryanın sosylist  iktidarıyla taçlandırma şiarını yükselten  başında Rosa  Lükseburg ve  Karl Liebknecht’un bulunduğu Spartüküstler(Almanya Komünist Partisi )KPD oldu.Burjuvazinin  kanlı yumruğuna karşı proletaryanın en ön saflarında proletarya iktidarı için dövüşen   Alman proleteryasının komünist önderleri Rosa Luksemburg ve Karl Liebknecht  87 yıl önce, 15 Ocak 1919’da Alman tekelci  sermayenin bekçileri zaptiyelerce kafaları dipçik dabeleriyle ezilerek hünharca katledildiler.Emperyalist burjuvazi,gerici savaşlara, sömürü ve haksızlıklara karşı, işçilerin ve emekçilerin kurtuluşu için öne atılan komünistleri katlederek devrimi bastırdı,ama  emekçielrin devrim ve sosyalizm özlemleri asla yok edilemedi.       Rosa ve Karlı, bugün başını ABD emperyalizminin çektiği emperyalist sömürgeci talanın ve savaş çığlıklarının yükseldiği,ekonomik kriz ve yol arkadaşı kitlesel işsizliğin,yoksulluk ve sefaletin artttığı,sosyal hakların tırpanlandığı,ama aynı zamanda emperyalist savaş çığlıklarına, küreselleşmenin yıkımına karşı mücadelenin geliştiği,dünya çapında işçi sınıfı ve emekçi yığınların emperyalist kapitalist sömürüye,barbarlığa ve faşizme karşı mücadelelerini yükselttikleri,milyonlarca insanın “yaşanılacak yeni bir dünya var” şiarıyla sokaklara çıktığı koşullarda anıyoruz.