DHB - Tutunun Kendi Yüreğinize

İçinde umutsuzlukla gelecek günleri beklemek...
belkide hiç gelmeyecek olan birini beklemek...
günler beklenmese de ömür yettiğince birbiri ardına eklenecektir elbet.
Umutsuzca kurulan hayallerdir bu günler içinde yok olmaya,yıkılmaya mahkum olan...
bu umutlar sevgiye dairdir genellikle ;
insanın özünü hamurunu oluşturan "sevmek ve sevilmek" ihtiyacı.
Bir türlü gelmeyen "sevilenler"dir yıkılan hayallerimiz.
Onca yalnızlığımızın sebebidir, yoksulluğumuzdur erişemediğimiz sevgilerimiz.
Bizi yaşamaktan vazgeçirecek kadar tehlikeli bir umutsuzluk kaynağıdır "sevgisizliğimiz"...
biliriz ki; umudumuzu yitirirsek tükeniriz...
işte bu nedenledir delice olmayacak bir umuda sarılmak isteyişimiz...
gelmeyeni, gelmeyeceğini bile bile bekleyişimiz.
Oysa bunu en iyi kendimiz biliriz...
bir zamanlar bize güzel sözler söyleyen o değerli varlığımız artık yanımızda değildir... Arayışlarımız "cevapsız", seslenişlerimiz "karşılıksız"dır....
Zararımız yoktur sevmekten başka...
yüreğimizdeki sevgi nasıl zarar verir ki; sevdiğimize, diye düşünürüz.
Hele öylesine kendi içimizde sevmişsek, sadece saygı bekleriz bu karşılıksız sevgimize...
ne geçer elimize...
bazen acı sözler, gereksiz düşmanlıklar ve hatta bazen hakaretlerdir elimizde kalan...
ama olsun dedim ya sonuçta güzel olan sevebilmektir insanca...
karşılıksız ve de herşeye rağmen...
uğradığınız haksızlıklar içinizi yakarken uzaklaşırsınız tüm sevgilerden ve hayatın ta kendisinden...
içinizde ki sessiz çığlıkları susturarak devam edersiniz yolunuza...
sahipsiz sevginizi yoldaş ederek sadece hayallerinizle başbaşa,
tüketmeye çalıştığınız bir ömrü oluruna yaşarsınız. olmayacağını, gelmeyeceğini bile bile
içinizdeki size ait sevgiye tutunarak yürürsünüz, başarıya giden o yolda tek başınıza...
kime ne!

yürek sizin yüreğiniz sevgi sizin sevginizse eğer...
herşeye rağmen değilmidir sevmek...
öyleyse vazgeçmeyin yaşamaktan.
Haydi "tutunun kendi yüreğinize"
Ama yalnızca değil başka yürkeleri yanınıza katarak…...

DHB Okuru Kerim