DHB - BİZ KİMİZ ?

ÇOĞUMUZ iyi okullarda eğitim görmüş, ülkenin seçkin beyin güçleriyiz. Sonu “Manager” ile biten kartvizitleri tercih eden bizler, kariyer düşkünü olup, toplumsal dayanışmaların dışında kalmayı tercih ederiz. Genelde gün ışığı görmeden, camı açılmayan hastalıklı binalarda beyinlerimizi ve fikirlerimizi kullanarak havuç peşinde koşuşturur dururuz.
Kazandırdığımız sürece işini yapan bir kölenin özgürlüğü kadar özgürüzdür. Daha fazla çalışıp, daha fazla kazandırdıkça mutlu oluruz ve kendimizi başarılı görürüz. Hâlbuki başarılarımız geçici ve sadece olduğu an için geçerlidir. Bizim dünümüz patronlarımızın umurunda değildir. Sorgulanan bugünümüzdür.
Karnımızı doyurmak için değil ama yaşam standardımızı korumak için çalışmak ve boyun eğmek zorundayız. Sürekli stres altında tutarlar bizi. Her daim kendimizi geliştirmemiz gerekir. Eğitimler, kurslar, sertifikalar. 7 gün 24 saat çalışsak da kimseye yaranamayız. Yok edilmiş karakterimiz ve kişiliğimiz ile aslında zavallılarız. Birde şu anti-depresanlar olmasa asıl o zaman görün halimizi. Bireysel özelliklerimiz ve farklılaşan yeteneklerimiz doğamızı rekabetçi kılmıştır. Canım, tatlım ile başlayan iş arkadaşlıklarımız yüzeysel ve sunidir. Çıkar ilişkileri üzerine sahip olduğumuz arkadaşlarımızın kuyusunu nasıl kazacağımızın hesabını yapar dururuz.
Şirket ortamını “Aile ortamı”, patronunu da ebeveyn sanan bizler işten atılınca utanırız, varlığımız sorgulanmış gibi olur. Şaşkın tavuk gibi neye uğradığımızı anlayamayız.
Ne gerekçeler elle tutulur, ne nedenler mantıklıdır. Utanır, sıkılır, dışarı çıkamayız.
Dış görüntümüz toplumdan uzak, sevilmeyen, itici ve güven vermeyen olsa da bizlere gıpta ile bakarlar.
işçi lafı duyduğumuzda gözlerimizin önünde fabrika bacaları tütmeye başlar.
Sosyal sorumluluklarımız futbol ile sınırlıdır. Bazılarımızın tribünlerde özel koltukları vardır. Bağırır, çağırır ve küfür ederek bize baskı uygulayanlardan intikam alırız.
Bizler hak ettiğimizi değil, pazarlık ettiğimizi alarak mağaralarımızda güvenlik içerisinde yaşamaya çalışan beyaz yakalılarız.
Nedim Akay
MEĞER BÜTÜN MESELE İLİŞKİLENDİRMEDEYMİŞ
Bilim ve fen ile ilişkin kavramların kadınlardan çok erkeklerle ilişkilendirmesi eğiliminin sonucu olarak, örtük klişelerin de diğer konularda olduğu gibi erkeklerin hanesine artı olarak yazıldığı belirlendi
Yapılan bir araştırma, varolan klişelerin de erkeklerin yararına olduğu sonucunu verdi.
Kadın ve erkeklerin katılımıyla 34 ülkede yapılan araştırmada, ifade edilmesi istenmeyen ya da farkında olunmayan düşüncelerin (örtük klişeler) kız çocuklarını bilim ve matematik alanlarında eğitim görmekten vazgeçirebildiği belirlendi. Bu klişelerin yerleştiği ülkelerde, erkek çocuklarının fen ve matematik derslerinde kızlara göre daha iyi sonuçlar elde ettiği ortaya çıktı.
Araştırmaya imza atan Virginia Üniversitesi profesörlerinden Brian Nosek, araştırmanın yapıldığı ülkelerde halkın bilime ilişkin kavramları kadınlardan çok erkeklerle ilişkilendirmesinin genel bir eğilim olduğuna tanık olduklarını söyledi.

‘UÇURUMLAR PEKİŞİYOR’
Araştırmaya göre ‘erkek çocuğu’, ‘baba’, ‘kız çocuğu’ ve ‘anne’ gibi kelimeler ile ‘fizik’, ‘biyoloji’, ‘kimya’, ‘tarih’, ‘sanat’ ve ‘edebiyat’a ilişkin terimler arasında bağ kurmaları istendiğinde, katılımcılar bilim ya da fenle ilgili terimleri daha hızlı bir şekilde erkeklerle ilişkilendirdi. Özellikle hem kadın, hem de erkek katılımcıların büyük oranda bilimi erkeklerle ilişkilendirmesi araştırmacıları şaşırttı.
Brian Nosek, kültürün, inançlara ve davranışlara biçim vermekte önemli bir güç olduğunu, farkında olunmayan ön yargı, tutum ve inançlar ile bilimsel alanlardaki başarının cinsiyetler arasında uçurumu karşılıklı olarak pekiştirdiğini belirtti.
Profesör Nosek, insanların erkeklerin daha çok bilimsel alanlarda çalıştığını gördükçe, erkeklerin bilime daha yatkın olduğuna ilişkin ön yargı geliştirdiğini vurguladı.
Araştırma Amerikan Bilimler Akademisi’nin PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) dergisinde yayımlandı.